Pochodzą z różnych zakątków świata, ale łączy je jedno – nie powiesz o nich „mały kociak”. Jeśli chcesz, żeby jeden z nich dołączył do grona Twoich domowników, przygotuj duże legowisko i naprawdę sporą ilość karmy. Oto rasy największych kotów domowych!
Kot ashera – największy i najdroższy kot na świecie
Kot ashera jest krzyżówką kota domowego z azjatyckim kotem bengalskim i afrykańskim serwalem. Uznawany jest za jednego z największych kotów domowych na świecie. Waży do 15 kilo, a mierzy nawet 120 centymetrów! Wyglądem przypomina dzikiego kota prosto z dżungli. Jest także najdroższym kotem domowym w historii. Jego cena sięgała nawet pół miliona złotych!. Obecnie rasa nie jest już dostępna w sprzedaży. Więcej piszemy o nim w artykule o najdroższych kotach domowych
Kot savannah – kot, który skacze pod sufit
Savannah to krzyżówka kota domowego z afrykańskim drapieżnikiem, serwalem sawannowym. To prawdziwy koci przystojniak – wysoki, szczupły i dobrze umięśniony. Koty pierwszej generacji mogły ważyć nawet 23 kilo, te z nowszych są mniejsze (do 8 kilogramów). Duże koty savannah są inteligentne, aktywne, można je nauczyć chodzenia na smyczy, a nawet aportowania. Jedną z ich charakterystycznych umiejętności jest wysokie skakanie. Są w stanie doskoczyć na wysokość ponad dwóch metrów! Często potrafią same otwierać drzwi i szafki, więc nic się przed nimi nie ukryje. Lubią zanurzać się w wodzie i czasem towarzyszą swoim właścicielom pod prysznicem.
Ragdoll
Pochodząca z angielskiego nazwa ragdoll oznacza dosłownie szmacianę lalkę. Koty tej rasy są bowiem wyjątkowo ugodowe i w sytuacji zagrożenia raczej wolą się odsunąć, niż zaatakować. To jednak nieprawda, że są całkowicie odporne na ból, jak się przyjęło uważać. Samiec waży nawet do dziesięciu, samica do sześciu kilo. Ma piękne, niebieskie oczy i jedwabistą sierść. Rasa jest popularna w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Ich łagodny temperament i przywiązanie do właściciela sprawiają, że nie zrobi krzywdy dzieciom, wręcz przeciwnie – będzie się z nimi chętnie bawił. Może ważyć nawet ponad 9 kilo i mierzyć 120 centymetrów od nosa do końca ogona.
Maine coon – towarzyski duży kot
Ten pochodzący z Kanady duży kot podbija serca hodowców na całym świecie. Osiąga wagę nawet jedenastu kilogramów, a jego puszyste futro jeszcze optycznie go powiększa. Jego cechą charakterystyczną są duże uszy zakończone futrzanymi pędzelkami. Mimo niemałego rozmiaru, charakterem bliżej mu do spokojnego mruczka niż drapieżnego tygrysa. Koty tej rasy są świetnymi towarzyszami seniorów i dzieci. Pomagają nawet osobom będącym w spektrum autyzmu, działając na nie terapeutycznie. Ich łagodne usposobienie spowodowało, że porównuje się je czasem do psów. Maine coon z reguły jest ugodowy, lubi ludzkie towarzystwo, zabawę, przytulanie, głaskanie i poświęcanie mu uwagi. Nie przepada za samotnością i zmianami. W towarzystwie nowych osób i w nieznanych miejscach bywa nieśmiały. Jego długość od nosa do ogona sięga nawet metr, a waga 8 kilo.
Kot syberyjski
W przeciwieństwie do ras uzyskanych poprzez skrzyżowanie kota domowego z dzikim, kot syberyjski to gatunek, który powstał w przyrodzie naturalnie. Maksymalna waga kota syberyjskiego to dwanaście kilo. Zgodnie z nazwą, terenem jego pochodzenia jest Syberia. Kot syberyjski to ratunek dla kociarzy z alergią. W porównaniu do zwykłych kotów domowych, duże koty syberyjskie produkują mniej alergenów, dlatego są określane jako hipoalergiczne. Nie jest to jednak kot dla początkujących. Potrzebuje starannej pielęgnacji, odpowiedniego żywienia i dostępu do środowiska naturalnego. Jego piękne, gęste futro to nie tylko wspaniała ozdoba, ale także skuteczny koci płaszcz przeciwdeszczowy. Nie wolno zapomnieć o jego czesaniu – inaczej sierść poplącze się, tworząc nieestetyczne kołtuny. Choć kot syberyjski dał się udomowić, w jego żyłach płynie dzika syberyjska krew, która czyni go niezależnym i mniej ugodowym, niż np. maine coon. Kocury ważą do 8 kilo.
Kot norweski leśny
Kot norweski leśny, podobnie jak kot syberyjski, jest to kot półdługowłosy. Największą popularnością cieszy się w Danii, Norwegii, Szwecji, Francji i Islandii. Pochodzi z Europy Północnej, przez co przystosował się do chłodnego klimatu. Prawdopodobnie w rejony Skandynawii został sprowadzony przez wikingów lub krzyżowców. Gatunek prawie wyginął podczas II wojny światowej, ale został przywrócony przez Norweski Klub Kota Leśnego. Samce ważą do dziewięciu kilogramów, samice do ośmiu. Choć lubi zabawę z ludźmi, pozostaje nieufny i nie podporządkowuje się łatwo. Jest energiczny, żywotny i uwielbia polować. Podobnie jak kot syberyjski, kot norweski leśny waży do 8 kilogramów.
