Spis treści
Wszyscy kochają małe kociaki. Są takie urocze! Często chcielibyśmy, aby nigdy nie dorastały, choć wiemy, że to niemożliwe… A może jednak? Koty miniaturki pozostają niewielkie przez całe swoje życie.
Poznaj najmniejsze koty na świecie!
Kot singapurski
Kot singapurski to najmniejsza oficjalnie uznana rasa udomowionych kotów na świecie. Dorosła samica waży do 2 kg, a samiec 3,5 kg. Charakterystyczną cechą tej rasy są duże, lekko spiczaste i głęboko osadzone uszy oraz duże oczy w kształcie migdałów. Kotki singapurskie są zabawne i inteligentne, lubią kontakt z człowiekiem i „psie” zabawy, takie jak aportowanie. Mimo małego rozmiaru są skoczne, aktywne i pełne energii. Lubią siadać w wysoko położonych miejscach, tak aby mieć lepszy widok na otoczenie. Profesjonalni hodowcy bardzo starannie dobierają osobniki rodzicielskie, tak aby uniknąć problemów zdrowotnych, dzięki czemu kot singapurski to raczej zdrowa rasa. Ma to wpływ na cenę – kot singapurski kosztuje nawet do pięciu tysięcy złotych.
Miniaturowy pers
Miniaturowy pers jest po angielsku nazywany „teacup cat’”, czyli w dosłownym tłumaczeniu „filiżankowy kot”. Jest tak malutki, że prawie mieści się w filiżance do herbaty. Nie waży nawet kilograma! Pers miniaturowy nie jest odrębną rasą, to po prostu pers, który został specjalnie wyhodowany tak, aby był malutki. Po raz pierwszy urodził się w latach dziewięćdziesiątych. Wymagająca hodowla sprawia, że jest trudniej dostępny, przez co dosyć drogi. Cena persa miniaturowego sięga czterech tysięcy złotych. Niestety, te urocze kotki bardzo często chorują, co wywołuje duże kontrowersje w środowisku profesjonalnych hodowców, znawców i miłośników kotów. Wśród wymienianych problemów zdrowotnych potencjalnie zagrażających miniaturowemu persowi znajdują się choroby nerek, oczu, pęcherza moczowego, układu oddechowego i inne.
Toybob
Toybob, podobnie jak miniaturowy pers, pozostaje małym kotem przez całe życie. Nawet jako dorosły osobnik nie przekracza rozmiarów kilkumiesięcznego kotka. Powstał w Rosji w latach osiemdziesiątych. Jego charakterystyczną cechą jest naprawdę króciutki ogonek. Toybob lubi się bawić, jest sympatyczny i kochający. Rasa, podobnie jak miniaturowy pers, wzbudza jednakże wiele kontrowersji w obawie o stan zdrowia kotków. Toybob ze względu na lekki, niezbyt mocny układ kostny oraz zamiłowanie do aktywności ruchowej jest podatny na urazy, stłuczenia i złamania. Koty tej rasy mogą mieć również problemy z sercem. W związku z tą niezwykłą delikatnością przez całe życie wymagają nieustannej opieki i troski ze strony właścicieli. Bardzo długo się także usamodzielniają, nawet pół roku po urodzeniu często jeszcze potrzebują swojej kociej mamy.
Kotek rudy
Masa ciała kotka rudego, nazywanego również kotkiem rdzawym, wynosi zazwyczaj maksymalnie kilogram dla samicy i ponad półtora kilograma dla samca. Mimo małych rozmiarów, kotek rudy jest prawdziwym drapieżnikiem! Poluje na ptaki, żaby, jaszczurki i drobne ssaki, które razem z owadami są podstawą jego pożywienia. Jest aktywny głównie podczas nocy. Kotki rude nie zbierają się w duże stada, wolą samotne życie. Występują na terenie Indii i Cejlonu. Jest to rzadki gatunek zagrożony wyginięciem. Na jego niekorzyść działa zamiana lasów na pola uprawne. Ponadto, jako groźny dla kur, jest także tępiony przez gospodarzy. Co ciekawe, istnieje również możliwość udomowienia kotka rudego.
Munchkin
Munchkin to kot z bardzo krótkimi nóżkami, przez co jest czasem nazywany „kocim jamnikiem”. Ta oryginalna cecha jest wynikiem mutacji genetycznej. Munchkin to stosunkowo nowa rasa, dokumentowana od lat czterdziestych XX wieku. Wiele stowarzyszeń kotów rasowych na świecie odmawia jej oficjalnego uznania z powodu przewidywanych problemów zdrowotnych kociaków. Koty tej rasy są prawdopodobnie bardziej narażone na problemy ze stawami i kręgosłupem.
Devon rex
Devon rex jest większy niż wyżej opisane koty, ale nadal nie należy do wielkich kocurów. Devon rex to krótkowłosa rasa kotów z wysokimi uszami, która pojawiła się w Anglii pod koniec lat pięćdziesiątych. Znane są ze smukłych ciał, falistej sierści, dużych uszu i długich, mocnych nóg. Ich wibrysy są krótkie i zakręcone, tak że może się wydawać, że wcale nie mają wąsów. Typowy devon uwielbia ludzi, jest aktywny i psotny. Czasem jest nawet porównywany do małpki! Koty tej rasy są dobrymi skoczkami i próbują zająć każdą ciekawą kryjówkę, dlatego czasem można je znaleźć w zakamarkach szafy lub koszu na pranie.
Podsumowanie
Choć miniaturowe kotki są chyba marzeniem każdego z nas, może lepiej, aby marzeniem pozostały. Większość z powyższych ras nie jest uznawana przez oficjalne stowarzyszenia, mimo że niektórzy hodowcy, kierowani chęcią zarobienia dużych pieniędzy narażają małe stworzenia na prawdopodobieństwo późniejszych problemów zdrowotnych. Warto mieć tę świadomość, zanim zdecydujemy się na kotka-miniaturkę i pogodzić się z tym, że większość zdrowych kotów po prostu zgodnie z naturą musi dorosnąć.
